Stemwijzer en kieskompas

Zowel bij de stemwijzer als bij het kieskompas kom ik het dichtst bij GroenLinks uit. Volgens het kieskompas ben ik iets linkser en iets eurofieler. Bij beide is de op een na meest overeenstemmende keuze D66. Dat komt vooral doordat ik nogal eurofiel ben. En nogal liberaal. Op economisch terrein sta ik vrij ver van D66 af.

Het vreemdst vind ik dat ik het volgens de stemwijzer met D66 eens schijn te zijn over kernenergie. Stelling 15 luidt: "De opslag van kernafval is veilig genoeg om de bouw van kerncentrales in de EU te stimuleren." Uit het verkiezingsprogramma van D66: “D66 sluit kernenergie niet bij voorbaat uit, aangezien deze vorm van energieopwekking een minimale schadelijke uitstoot heeft en daarmee een goede transitiebrandstof kan zijn. Een verantwoorde opslag van radioactief afval is voor D66 echter een voorwaarde voor uitbreiding van het aantal kerncentrales.” Dat ze net als ik het oneens zijn met de stelling, verrast me dan ook een beetje. Ze zetten immers de deur wel een beetje open.

Kijk, als we een oplossing vinden voor het afval, voor de gevaren, dan kan kernenergie een optie zijn. Maar de gedachte dat we het afvalprobleem binnen nu en vijf jaar oplossen vind ik getuigen van een naief geloof in technologische vooruitgang. Als, als, als…. Zolang dat niet het geval is, leidt die discussie echt alleen maar af van het feit dat we nou eens echt flink moeten gaan investeren in werkelijk duurzame, hernieuwbare (uranium raakt op) energie zoals zon en wind.

Kies dus voor een Green Deal en teken de petitie! En ik zal niet stemmen op D66…

Het goede leven in Italië

Wat is er nou een beter excuus om naar Milaan te gaan dan een vriendin, die daar een aantal maanden is gaan wonen en werken, bezoeken?

Vier dagen Milaan, dat is:
- die vriendin, die vloeiend Italiaans spreekt, de taxichauffeur de les laten lezen over de Italiaanse regels omdat hij je probeert af te zetten (financieel bedoel ik)
- pizza eten in een klein straatje
- goedkoop cappuccino drinken aan de bar
- lunchen op een terrasje in de zon
- mensen spotten met enorme zonnebrillen (zonder zonnebril hoor je er niet bij)
- kleren kopen
- mooie kerken bekijken
- heerlijke ijsjes eten
- in de zon zitten op een bankje in het park
- vrouwen voorbij zien lopen op onmogelijke hakken
- schoenen kopen (zonder onmogelijke hakken)
- veel Italiaanse wijn drinken
- nog meer schoenen kopen ("wilt u de bijbehorende tas erbij?")
- teleurgesteld zijn omdat je minstens twee maanden van tevoren blijkt te moeten reserveren om het laatste avondmaal van Da Vinci te bekijken
- een duur aperitief drinken met gratis hapjes
- nog meer schoenen kopen (gelukkig niet allemaal voor mij)
- je vergapen aan alle soorten kaas, olijven en andere lekkernijen in de winkels
- hopen dat al die kleren en schoenen in je tas passen
- hopen dat je na al dat lekkere eten en drinken nog in je kleren past...

Het monnikenwerk van Simon

Anderhalve week geleden schreef ik een blogje over Wilders die wegliep uit een kamerdebat. Voor het schrijven van dat stukje heb ik nog geprobeerd om een overzicht te vinden van stemmingen over moties en amendementen die ingediend zijn door de PVV. En wat ik eigenlijk wel wist: dat is onvindbaar. Tenzij je zin hebt om monnikenwerk te gaan doen; namelijk alle kamerverslagen uitpluizen.

Leuk vond ik het dan ook om mijn beeld bevestigd te zien in de Volkskrant. Ik had het eigenlijk moeten kunnen raden: het monnikenwerk wordt gedaan door Simon. Gelukkig wel met een beetje digitale hulp.

Overigens heeft het Europees Parlement net zo'n slecht doorzoekbaar systeem als de Tweede Kamer. Maar het is altijd nog stukken beter dan in Ghana. Een collega-vrijwilliger moest bij een parlementariër zelf langs om een allang ingediend en uitgebreid bediscussieerd wetsvoorstel te krijgen. Daarvoor bestaat namelijk in Ghana helemaal geen register.

Dus nu denk ik als ik weer eens wanhopig op zoek ben in de onmogelijke registers van het Europees Parlement, de Commissie of de Raad: die registers mogen dan slecht doorzoekbaar zijn, ze zijn er tenminste wel!

Adrenaline en kippenvel

Vandaag was zo'n dag waarop ik me gezegend voel met een fascinerende baan.

Gistermiddag zat ik met een hoop collega's in een klein kantoortje naar het debat over het rapport van Kathalijne Buitenweg te kijken. Dat rapport gaat over de nieuwe antidiscriminatierichtlijn, die eindelijk het beschermingsniveau van de gronden religie, seksuele oriëntatie, leeftijd en handicap gelijktrekt met dat van ras en sekse. Geen nieuw beleidsterrein dus, maar reparatiewetgeving. Tijdens dat debat bleken de christendemocraten niet bereid om voor het lang bediscussieerde compromis te stemmen.

Vandaag konden we dan ook slechts duimen tijdens de stemming. Gelukkig liep die goed af, waardoor ik de rest van de middag een beetje liep te stuiteren van de adrenaline. En dan heb ik de politieke strijd om deze nieuwe regels nog maar iets meer dan een jaar van dichtbij mogen bekijken. Kathalijne Buitenweg strijdt er al tien jaar voor.

Prachtig was dan ook de bijdrage over haar van Michael Cashman, een sociaal-democraat en voorvechter van homorechten, aan de persconferentie:

"You will have changed peoples lives for the better, to have achieved that in one's life is to lead the world in a very different and better place."

Kippenvel. Kijk zelf maar:

(Sjips, krijg telkens foutmeldingen als ik het filmpje hieronder wil plaatsen en begrijp niet waarom, daarom maar een linkje. Hulp en tips zijn welkom...)

http://europa.groenlinks.nl/node/21691#VideoPlayback