Het goede leven in Italië

Wat is er nou een beter excuus om naar Milaan te gaan dan een vriendin, die daar een aantal maanden is gaan wonen en werken, bezoeken?

Vier dagen Milaan, dat is:
- die vriendin, die vloeiend Italiaans spreekt, de taxichauffeur de les laten lezen over de Italiaanse regels omdat hij je probeert af te zetten (financieel bedoel ik)
- pizza eten in een klein straatje
- goedkoop cappuccino drinken aan de bar
- lunchen op een terrasje in de zon
- mensen spotten met enorme zonnebrillen (zonder zonnebril hoor je er niet bij)
- kleren kopen
- mooie kerken bekijken
- heerlijke ijsjes eten
- in de zon zitten op een bankje in het park
- vrouwen voorbij zien lopen op onmogelijke hakken
- schoenen kopen (zonder onmogelijke hakken)
- veel Italiaanse wijn drinken
- nog meer schoenen kopen ("wilt u de bijbehorende tas erbij?")
- teleurgesteld zijn omdat je minstens twee maanden van tevoren blijkt te moeten reserveren om het laatste avondmaal van Da Vinci te bekijken
- een duur aperitief drinken met gratis hapjes
- nog meer schoenen kopen (gelukkig niet allemaal voor mij)
- je vergapen aan alle soorten kaas, olijven en andere lekkernijen in de winkels
- hopen dat al die kleren en schoenen in je tas passen
- hopen dat je na al dat lekkere eten en drinken nog in je kleren past...