“Motherfucker”

3 januari 2009

Had ik al verteld over mijn vlucht van Londen naar Accra? Ik geloof van niet, maar het lijkt alweer een eeuwigheid geleden dat ik in dat vliegtuig zat.
Het was een prima vlucht, het was meer mijn buurman die het bijzonder maakte. Natuurlijk zat ik weer eens naast de meest luidruchtige en bemoeizuchtige man van het hele vliegtuig, maar dat was ook wel weer gezellig.
Hij bleek van oorsprong Ghanees te zijn, maar nu in Londen bij de politie te werken. Vandaar dat hij het waarschijnlijk nodig vond om andere passagiers terecht te wijzen over plaatsnummers en dergelijke. En dat zijn favoriete woord “motherfucker” leek te zijn. Zijn vader was vroeger piloot en ik moest vooral letten op de landing straks; veel soepeler dan in Europa of de VS. Dit omdat de piloot veel beter moet opletten, omdat het vliegtuig anders een woonwijk invliegt of –rijdt. En omdat er geen functionerende ambulancedienst is.
Ondertussen vond hij het verbazingwekkend dat ik voor het eerst naar Ghana ga, in mijn eentje. En zo lang! Maar fantastisch dat ik bij een mensenrechtenorganisatie vrijwilligerswerk ga doen. Ik moest vooral enorm uitkijken, voorzichtig zijn en als er iets gebeurd zijn zus bellen.
De landing ging minder soepel dan mijn landing daarvoor op Heathrow, maar we zijn niet op huizen terechtgekomen en hebben geen mensen geraakt.