Obruni, obruni!

Gisteravond kwam mijn vliegtuig redelijk op tijd aan in Accra en Nyame van de vrijwilligersorganisatie stond netjes met een bordje op mij te wachten. Vervolgens bleven we nog even wachten op het volgende vliegtuig, om in een keer met vier vrijwilligers in een taxi naar onze verschillende gastgezinnen te worden gebracht.

Ik moet zeggen dat het hier zo anders is dan in Nederland dat ik haast niet weet waar ik mee moet beginnen om over te schrijven. Vandaag heb ik met twee andere meisjes een rondleiding gehad door Accra, om wat praktische dingen te weten, zoals waar het internetcafé is waar ik nu zit te typen.

Het is een vreemde gewaarwording om te worden nagestaard door kinderen en "obruni" (witte) naar je geroepen te krijgen. In het vliegtuig waren blanke mensen al in de minderheid, maar ik heb hier op straat geloof ik nog maar twee andere blanke mensen gezien (even afgezien van de andere vrijwilligers en de drie blanken die ik nu zie in het internetcafé). Dat terwijl ik toch ook in het meest verwesterde deel van heel Ghana ben geweest.

Een goede manier om als het echt irritant wordt van het geroep af te geraken is zachtjes "obibini" (zwarte) terug zeggen. Dat vinden ze over het algemeen wel grappig.