Aapjes kijken 2

(maar nu échte aapjes)

1 februari 2009

De eigenaar van ons prima hotel bij de watervallen heeft voor ons geregeld dat om acht uur 's ochtends een tro ons komt ophalen, ons naar de monkey sanctuary rijdt, daar op ons wacht, en ons dan naar Accra brengt. Het kost maar een paar cedi's extra en het is met veertien personen wel zo handig! Dus om stipt acht uur (hoe on-Ghanees!) zaten we allemaal in de tro, met een mate en chauffeur en vertrokken we naar Tafi Atome monkey sanctuary.

We waren niet al te vroeg (de apen zijn meestal heel vroeg of heel laat te zien), maar we hebben toch een flinke groep van dichtbij kunnen bekijken. Ze zijn gewend aan mensen, dus komen ze zelfs bananen uit je hand eten (de foto van dat ze dat bij mij doen is helaas mislukt). De apen die wij hebben gezien zijn zogenaamde Mona-apen (ik weet niet of het Nederlands hetzelfde is).

Tweehonderd jaar geleden vestigden zich de voorouders van de huidige bewoners van Tafi Atome in dit gebied. Ze kwamen uit een ander deel van Ghana, waar ook dit soort apen waren. Ze brachten hun lokale god mee en richten een altaar voor hem op in het bos. Pas daarna zagen ze de apen en zo dachten ze dat die hen die honderden kilometers hadden gevolgd. Het moesten wel boodschappers van hun god zijn. Vandaar dat de dorpsbewoners de apen en het bos altijd beschermd hebben tegen de jacht en de kap. Tot in de jaren tachtig het Christendom naar deze streek kwam en de dorpsbewoners niet langer geloofden dat de apen heilig waren. Hun aantal nam sterk af en het bos werd steeds kleiner.

Totdat een Canadees begin jaren negentig hoorde over de apen. Hij stimuleerde de dorpsgemeenschap om de apen en het bos weer te gaan beschermen om er uiteindelijk een eco-toerisme project van te maken. Dankzij de opbrengsten heeft het dorp nu electriciteit en telt de apenpopulatie nu meer dan 350 apen. Een prachtig project en een win-win-win-situatie; behoud van natuur en biodiversiteit, inkomsten voor het dorp en een heel leuk uitstapje voor toeristen.

Na Tafi Atome zijn we ook nog naar Tafi Abuipe gegaan. Een dorpje daar vlakbij (de Tafi-dorpjes hebben allemaal dezelfde Chief), dat volledig bestaat uit Kente-wevers. We waren de eerste toeristen daar sinds een maand, zo afgelegen is het kennelijk. Maar het was interessant om te zien hoe vaardig de mensen daar zijn in het weven en om wat te horen over de verschillende betekenissen van de patronen. Kinderen beginnen vanaf zeven jaar al met weven, maar gaan wel gewoon naar school (mijns inziens nog veel te jong, maar ja, het is in elk geval geen vissen). Het dorp probeert nu te regelen dat ze hun stoffen kunnen exporteren voor een eerlijke prijs.

Kortom, het was een geslaagd weekend!