Een heftige klim

31 januari 2009

De tro-rit gistermiddag was nogal hobbelig, het voelde zo nu en dan meer als een achtbaan dan als een busrit dankzij de slechte vering. Maar we pasten met veertien vrijwilligers in één tro en onze tweede bracht ons zelfs naar het hek van ons hotel, dus dat was erg gemakkelijk. En voor het eerst in vier weken regende het!

Het is hier prachtig, in Wli, een klein dorpje vlakbij de watervallen. Je kan hier alleen komen over een zandweg, je hoort alleen maar vogels en insecten om je heen en de lucht is schoon (Accra heeft helaas volgens mij nog meer smog dan Brussel).

Vanochtend vertrokken we om een uur of tien naar de watervallen. We kregen een gids mee en omdat we besloten om naar de hoger gelegen waterval te wandelen, de tip om een hoop water mee te nemen. Dat hadden we wel nodig. Ik was erg blij met mijn bergschoenen, want de klim bleek erg steil te zijn. Na tweeënhalf uur klimmen (het moet een paar honderd meter omhoog geweest zijn) kwamen we aan bij een werkelijk prachtige idyllische waterval. Omdat we allemaal flink bezweet en erg stoffig waren, namen we een heerlijk koele duik in de poel eronder. Onderweg zijn we overigens vier mensen tegengekomen, tientallen vlinders, honderden vleermuizen en de bomen en planten waren werkelijk prachtig.

Terugweg was een beetje heftig, weer bijna twee uur dalen. Aan het eind stond iedereen te trillen op zijn of haar benen, maar het geeft een enorm voldaan gevoel dat iedereen het heeft gehaald! Gelukkig bleken we nog terecht te kunnen in hetzelfde hotel, dus blijven we daar nog een nacht. Want toen we om vijf uur daar terug kwamen waren we allemaal moe, vies en hongerig en dit hotel is schoon en serveert prima eten.