Vandaag moest ik nog vroeger opstaan dan ik hier normaal al doe, om om zeven uur op kantoor te zijn. Het plan was namelijk om heel vroeg al naar het Ghanese parlement te gaan, om goede plaatsen te hebben tijdens de hoorzitting voor het aanstellen van de nieuwe attorney-general hier.
Ik hoef waarschijnlijk niet uit te leggen dat het natuurlijk nog tot negen uur duurde voordat we aanstalten konden gaan maken om erheen te gaan. We kregen allemaal t-shirts met teksten over "freedom of information bill" (vergelijkbaar met onze Wet Openbaarheid van Bestuur, oftewel WOB) om aan te trekken.
De parlementariërs zouden de vrouw die kandidaat was voor attorney general namelijk vragen wat ze van dat wetsvoorstel vindt. Hier in Ghana kennen namelijk nog helemaal geen regels over welke documenten wel en niet openbaar zijn. En de attorney general is een van de belangrijkste adviseurs (zo niet de belangrijkste) van de president over wetsvoorstellen. De bedoeling was om wat publicitaire druk te creëren om ervoor te zorgen dat ze zich positief over het voorstel uit zou laten.
In theorie heel interessant, vooral omdat ik normaal als beleidsmedewerker juist belobbyd wordt door mensenrechtenorganisaties en ik het nu eens van de andere kant bekijk. In de praktijk was het enorm saai. We mochten de zaal niet in, omdat het te druk was en de zaal te klein. Het duurde tot twee uur voordat de hoorzitting met de attorney general eindelijk aan de beurt was. Toen mochten we wel op het balkon meekijken met de regie van het televisiestation dat het uitzond en konden er nog wel iets van zien. Maar ik moet zeggen dat ik op dat moment vooral erg trek had, omdat ik sinds zes uur 's ochtends niks meer had gegeten. Wat was ik blij toen we om drie uur met een taxi terug naar kantoor konden en ik iets te eten kon gaan zoeken.
Maar goed, ik geloof dat we wel wat publiciteit krijgen, dus in die zin is deze dag toch nog een beetje een succes te noemen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten