donderdag 25 juni 2009

Bonnetjes wobben


Mijn vorige bericht ging over het rondje ministeries dat ik vorige week met mijn nieuwe klasje heb gemaakt. Na een aantal ministeries onstond er een rode draad. Elke directie juridische zaken heeft namelijk een jurist die gespecialiseerd is in zogenaamde WOB-verzoeken. En elk ministerie had hetzelfde WOB-verzoek gekregen.

(Bij het Ghanese parlement hebben we gelobbyd voor een WOB met de CHRI. Hier zie je de directrice met actieshirt praten met een radioverslaggever.)

WOB staat voor de Wet Openbaarheid van Bestuur. Het uitgangspunt is dat alle overheidsstukken openbaar zijn. Tenzij er een hele goede reden is om ze geheim te houden, zoals de staatsveiligheid of iemands privacy. Eigenlijk heel logisch in een democratie. Vooral journalisten maken veel gebruik van de WOB en dat leidt regelmatig tot discussies over de interpretaties van de uitzonderingen.

Die dezelfde WOB-verzoeken bij de ministeries vorige week waren afkomstig van de Telegraaf. Hun redactie bedacht naar aanleiding van de Britse bonnetjesaffaire dat het wel een leuk idee was om alle bonnetjes van de Nederlandse ministers op te vragen. En dat leidde op alle ministeries tot een hoop gedoe. Die bonnetjes konden ze nog wel vinden, dat was het probleem niet. Maar de meeste uitgaven doen de ministers met een creditcard. Dus als de Telegraaf vraagt om de bonnetjes, hoeft het kabinet juridisch gezien niet gelijk ook de creditcardrekeningen openbaar te maken. Dat je op je klompen kan aanvoelen dat de Telegraaf dat als eerstvolgende gaat wobben, heeft het kabinet er kennelijk niet toe doen besluiten die gelijk ook maar te geven.

Een ander probleem is in hoeverre een minister recht heeft op bescherming van zijn of haar persoonlijke levenssfeer? Op restaurantbonnetjes staat vaak precies wat daar is gegeten en gedronken. Ik kan me best voorstellen je het privé vindt dat je bijvoorbeeld glutenvrij moet eten of dat je er het liefst drie glazen bier bij drinkt. Maar ondertussen doet een minister dat wel op kosten van de belastingbetaler. Dat zorgt toch voor een spanningsveld en daarmee tot discussies tussen juristen op de ministeries.

De Telegraaf heeft de bonnetjes inmiddels gekregen, de creditcardrekeningen echter niet. De restaurantbonnetjes zijn grotendeels onleesbaar gemaakt. Ze blijken geen dingen vinden te kunnen vinden die konden tippen aan de declaraties in het Verenigd Koninkrijk. Ja, Wouter Bos declareerde een gestolen zonnebril, maar dat kan hij prima uitleggen. Je kan ook op alle slakken zout leggen. Reken trouwens maar dat het WOB-verzoek van de Telegraaf heel wat meer aan ambtenarensalarissen heeft gekost dan die zonnebril. Over netjes omgaan met het geld van de belastingbetaler gesproken.

maandag 22 juni 2009

Rondje ministeries


In mijn vorige berichtje vertelde ik verheugd dat ik de Academie voor overheidsjuristen mag gaan doen. Dat betekent dat ik anderhalve dag per week trainingen en cursussen ga volgen om een nog betere jurist te worden.

De andere drieënhalve dag van mijn werkweek zal bestaan uit echt werk. Waarin ik het geleerde gelijk weer kan toepassen. En omdat mijn klasgenoten en ik allemaal een andere plaats krijgen binnen de rijksoverheid, kunnen we onze ervaringen ook gaan uitwisselen. Een leerzame wisselwerking dus.

De afgelopen week hebben we dan ook een rondje ministeries gedaan. Om te kijken waar je zelf het liefst terecht zou komen, maar ook om een indruk te krijgen van de plaatsen van anderen. En zo vond ik mezelf in een zaal in het ministerie van Onderwijs met uitzicht over heel Den Haag en omstreken. Of in een zaaltje in de krochten van het ministerie van VROM. Leerde ik dat Herman Heinsbroek zijn sporen heeft nagelaten in het ministerie van Economische Zaken en dat dat zichtbaar is door de paarse vloerbedekking op de eerste verdieping.

Vooroordelen werden bevestigd (bij onderwijs lopen ambtenaren in een spijkerbroek, bij EZ zijn die misschien met een vergrootglas te vinden) en weerlegd (financiën is niet saai). En elk ministerie probeerde zich van zijn beste kant te laten zien. Waar ik geplaatst zal worden krijg ik deze week te horen.

vrijdag 5 juni 2009

Goede dingen komen in tweeën


Woensdag was ik samen met M. nog de vliegende flyerbrigade. Ik heb nog nooit zoveel flyers op één dag uitgedeeld en zoveel positieve reacties gehad. Dat gaf reden tot optimisme!
(foto met dank aan Peter van Corler)


's Avonds was ik bij het lijsttrekkersdebat, alwaar ik het zowaar voor mekaar kreeg om iedereen in dezelfde shirtjes te krijgen. Dat is heel wat met GroenLinksers, die meestal te recalcitrant zijn om zich zoiets te laten aanleunen.
Al het flyeren en harde werken werd gisteren beloond. Overdag was het nogal zenuwslopend; je kan niet veel meer doen dan afwachten. En voor mij was het dubbel spannend, want ik verwachtte ook nog een telefoontje over een nieuwe baan. Uit de eerste exit polls bleek al dat we in elk geval hadden gewonnen, ook al bleven we steken op twee zetels. Reden voor een feestje!
En toen bleek dat net op dat moment mijn voicemail was ingesproken...die nieuwe baan heb ik! Ik ga de Academie voor overheidsjuristen doen. Een nieuwe uitdaging en een prachtige kans! Een tweede reden voor een feestje!
Ergens na middernacht bereikte ons het nieuws dat de derde zetel er ook nog wel eens in kon zitten. Net las ik dat we hem ook echt hebben, dus Judith, Bas en Marije, gefeliciteerd! Europa wordt weer een stukje groener. En ik ga maar eens welverdiend vakantie houden, net als mijn collegae.